Hayat çok mu yorucu yoksa biz mi onu çekilmez hale getiriyoruz?
Hayata yeni başlamak, işe yeni atılmak, yeni çevrelere girmek acaba benim gibi asosyalliğe ya(t)kın birisine mi bu kadar zor geliyor? Yoksa gerçekten zor birşey midir bu?
Daha sakin bir hayat yaşamak, özellikle stresten uzak durmak ve sadece çok sevdiğim şeyleri yapmak için yaşamak istiyorum. Tüm bunlarda ancak insanlardan uzak durarak olabilir. Kesin!
İnsan şu hayatta huzur içinde yaşayabilmek için öncelikle kendisiyle barışmalı, yenilgilere ve eleştirilere açık olmalı. Yaradan ile yakın bir ilişki kurmalı, olabileceğin en yakınından. Sonra sevdiği değil aşık olduğu işi yapmalı ve bunu hiçbir şey beklemeden yapmalı, buna maaş da dahil.
Herkes o kadar yoğun ve hayatın hızına kapılmış ki, bir kahve için kaçamak yapılabilecek arkadaş sayısı çok az!
Çoğu zaman akşam kızımla birlikte sızıyorum yatakta. Halbuki yapmak istediğim çok şey, izlemek istediğim çok film ve okumak istediğim bi dünya kitap var. Ama zaman yok.
İşin garibi pek çok kişi bunun böyle olması gerektiğini düşünüyor.
Ne istediğimize çok iyi karar vermemiz gerekiyor. Bir de sabırlı olmalıyı öğrenmeli.
Aslında ben aceleci, stresli ve kontrol manyağı bir tipim çoğu zaman. Hal böyle iken hayat beni çok yoruyor azizim!
Çok şey istemiyorum aslında sakinlik istiyorum sadece...
Oda şu an için biraz ütopik oluyor sanırım....
