Tezkere çıktı. Savaşa gideceğiz. Suriye’yi bir günde yıkacağız. Ne güzel cümleler değil mi? Tabi cahil ve düşüncesiz, her kışkırtmaya cevap vermek isteyen Türk toplumu için. Güçlüyüz ya biz. Ordumuz çok büyük. Yüce, yenilmez, korkunç ve insana bir özgüven veriyor. Hayır, kardeşim bu tezkere beni üzüyor. Aslında tezkere değil bu yorumlar üzüyor beni. Bilmiyorlar tezkerenin savaş için değil gözdağı, psikolojik baskı için çıkarıldığını. Hemen akıllarına savaş geliyor. Savaş onlara kolay. Bilmiyorlar savaşı
Şiddeti ve ölümü gördük. Ama savaş hakkında bir şey bilmiyoruz. Savaşalım diyen kuşak hiç savaş görmedi, yaşamadı, ölümün nefesini ensesinde hissetmedi. Bilemez o duyguyu. Savaş hakkında beni en çok nefrete düşüren ise savaşı isteyenler ya da çıkaranlar savaşmaz. Asker savaşır. Masum asker. Ölen askerde masumdur, öldüren askerde. Acıyı onlar tadar. Korkuyu onlar yaşar. Kolay değil, ölmen karşılığında sana sadece toprak verecekler. Savaşta yaşamak gibi bir lüksün olmayacak.
Diyelim savaşa girdik. Ne olacak peki. Düşündünüz mü hiç? Ben düşündüm. Katran kadar yoğun acı olacak. Savaşın korkusu hepimizin iliklerine işleyecek. Kan olacak en çok, ağlayan çocuklar olacak ve en sert akan nehirlerden bile sert gözyaşları akacak. Yıkılacak taş bayır, yanacak sokaklar, yanacak evler, yanacak yürekler. Babalar bile ağlayacak arkadaş. Kocaman adam küçücük olacak. Yığılıp kalacak bir köşeye. Omzunda bol yıldız olan biri gelip üzülme diyecek. Olmaz, üzülecek o baba, eğer savaşa girersek.
Şimdi soruyorum sana cesur ve gurulu Türk genci ister misin tüm bunlar olsun? İster misin o baba ağlasın. İster misin bombalar patlasın. İster misin savaşa girelim, dağı taşı yaralım, yakıp yıkalım tüm şehirleri. Gücümüz yeter, zaten kendi gücünü kaybetmiş Müslüman bir devlete kuşkun olmasın. Oysa milli duygularını bir kenara bırakıp insansal duygularını kullanıp sağduyulu düşünseydin anlardın tüm bunları.
Hala savaş mı istiyorsun. Kan emmekten şişmiş olan sivrisinekler uğruna savaş ve kaybettiğini sandığın onurunu kurtar. Git kurtar. En basitinden kazancın ne olacak? Giden canları geri mi getireceksin yoksa birkaç canda sen mi götüreceksin?
Şiddeti ve ölümü gördük. Ama savaş hakkında bir şey bilmiyoruz. Savaşalım diyen kuşak hiç savaş görmedi, yaşamadı, ölümün nefesini ensesinde hissetmedi. Bilemez o duyguyu. Savaş hakkında beni en çok nefrete düşüren ise savaşı isteyenler ya da çıkaranlar savaşmaz. Asker savaşır. Masum asker. Ölen askerde masumdur, öldüren askerde. Acıyı onlar tadar. Korkuyu onlar yaşar. Kolay değil, ölmen karşılığında sana sadece toprak verecekler. Savaşta yaşamak gibi bir lüksün olmayacak.
Diyelim savaşa girdik. Ne olacak peki. Düşündünüz mü hiç? Ben düşündüm. Katran kadar yoğun acı olacak. Savaşın korkusu hepimizin iliklerine işleyecek. Kan olacak en çok, ağlayan çocuklar olacak ve en sert akan nehirlerden bile sert gözyaşları akacak. Yıkılacak taş bayır, yanacak sokaklar, yanacak evler, yanacak yürekler. Babalar bile ağlayacak arkadaş. Kocaman adam küçücük olacak. Yığılıp kalacak bir köşeye. Omzunda bol yıldız olan biri gelip üzülme diyecek. Olmaz, üzülecek o baba, eğer savaşa girersek.
Şimdi soruyorum sana cesur ve gurulu Türk genci ister misin tüm bunlar olsun? İster misin o baba ağlasın. İster misin bombalar patlasın. İster misin savaşa girelim, dağı taşı yaralım, yakıp yıkalım tüm şehirleri. Gücümüz yeter, zaten kendi gücünü kaybetmiş Müslüman bir devlete kuşkun olmasın. Oysa milli duygularını bir kenara bırakıp insansal duygularını kullanıp sağduyulu düşünseydin anlardın tüm bunları.
Hala savaş mı istiyorsun. Kan emmekten şişmiş olan sivrisinekler uğruna savaş ve kaybettiğini sandığın onurunu kurtar. Git kurtar. En basitinden kazancın ne olacak? Giden canları geri mi getireceksin yoksa birkaç canda sen mi götüreceksin?
Anda baru saja membaca artikel yang berkategori misilleme |
savaş |
suriye |
tezkere |
top mermisi |
türkiye
dengan judul Git Getir!. Jika kamu suka, janganlike dan bagikan keteman-temanmu ya... By : En Kolay Yolu
Ditulis oleh:
blogger 1 -
Belum ada komentar untuk "Git Getir!"
Yorum Gönder