Herkesle aynı kefeye koyup herkesleştirirken onu ben;en herkes haliyle bile ben kadar herkes değildi o.Onca uygun adım yürüme çabalarıma rağmen yanılmış ve ona herkes gibi davranmıştım işte.Onca insana herşeymiş gibi kucak açarken hem de...
Kırk yılın başı bir hata da biz yapalım ulan diye hareket ederken;bir an olsun ardıma bakmamış ve hiç pişman da olmamıştım.Rabbim ne hezeyan...
İlk affedilişime taraf olduğu için bile mutluyum aslında.Garip değil mi?Saygı duymak böyle bir şey herhalde.Yeni yeni keşfediyorum vazgeçilmez duyguları...Şapşallığımı mazur gör.Neyse ne diyordum?
He evet;en herkes haliyle bile herkes gibi değildi o.Aslında herkesten çok daha iyi biliyordu insan acıtmayı,aşağılamayı,hor görmeyi belki de en çok...Ama yapmıyordu hiçbirini.Varlığından pek de emin olamadığı o yaratıcıya en yaklaştığı zamanlardı bence bu duyguları dizginleyebildiği anlar.Çünkü Hakk'ı dile dolamak değil;Hakk'tan olabilmekti,Hakk olabilmekti aslolan.Onla haşrolabilmekti.O bunu başarıyordu ve ben ona saygı duyuyordum.O bana kızıyordu;ben saygı duyuyordum.Çünkü sevişmeye kutsiyet yükleyenlere haşrolmayı betimleyememiştim önceki hayatımda.Haşroluyorduk ve buna engel de olamıyorduk aslında.Biliyor musun ben hayatımda ne onun kadar asil ne de onun kadar içten bir aşık görmedim.Ve biliyor musun ben aslında hep böyle bir adam düşledim.
Geçenlerde ben sanki hep seni beklemişim dedim.Hem varoşovas,hem de çok alışılageldik bir cümleydi belki de.Ama öğrendim ki kullandığın kelimeler yalnızca senin etiketindi ve eğer O isterse en tutuk diller bile aynı dili konuşabilirdi.Bu yüzden mahalle ağzıyla ettiğim iki satır sevgi kelamı bile bizi Deyyan'a götürebilirdi.İşte bu yüzden,sırf bu yüzden işte hık desem burnumdan düşecek gibi...
Kırk yılın başı bir hata da biz yapalım ulan diye hareket ederken;bir an olsun ardıma bakmamış ve hiç pişman da olmamıştım.Rabbim ne hezeyan...
İlk affedilişime taraf olduğu için bile mutluyum aslında.Garip değil mi?Saygı duymak böyle bir şey herhalde.Yeni yeni keşfediyorum vazgeçilmez duyguları...Şapşallığımı mazur gör.Neyse ne diyordum?
He evet;en herkes haliyle bile herkes gibi değildi o.Aslında herkesten çok daha iyi biliyordu insan acıtmayı,aşağılamayı,hor görmeyi belki de en çok...Ama yapmıyordu hiçbirini.Varlığından pek de emin olamadığı o yaratıcıya en yaklaştığı zamanlardı bence bu duyguları dizginleyebildiği anlar.Çünkü Hakk'ı dile dolamak değil;Hakk'tan olabilmekti,Hakk olabilmekti aslolan.Onla haşrolabilmekti.O bunu başarıyordu ve ben ona saygı duyuyordum.O bana kızıyordu;ben saygı duyuyordum.Çünkü sevişmeye kutsiyet yükleyenlere haşrolmayı betimleyememiştim önceki hayatımda.Haşroluyorduk ve buna engel de olamıyorduk aslında.Biliyor musun ben hayatımda ne onun kadar asil ne de onun kadar içten bir aşık görmedim.Ve biliyor musun ben aslında hep böyle bir adam düşledim.
Geçenlerde ben sanki hep seni beklemişim dedim.Hem varoşovas,hem de çok alışılageldik bir cümleydi belki de.Ama öğrendim ki kullandığın kelimeler yalnızca senin etiketindi ve eğer O isterse en tutuk diller bile aynı dili konuşabilirdi.Bu yüzden mahalle ağzıyla ettiğim iki satır sevgi kelamı bile bizi Deyyan'a götürebilirdi.İşte bu yüzden,sırf bu yüzden işte hık desem burnumdan düşecek gibi...
Anda baru saja membaca artikel yang berkategori dengan judul
. Jika kamu suka, janganlike dan bagikan keteman-temanmu ya... By : En Kolay Yolu
Ditulis oleh:
blogger 1 -
Belum ada komentar untuk " "
Yorum Gönder