Kendisini hakir görenlerle,ona kutsiyet yükleyenler arasında kendisi kalmaya çalışana insan denirmiş.Tıpkı Deyyan gibi...
Belki de bu yüzden yaratılmışların en hayırlısına da insan demişler, bir izdüşümünün şarkısı olduğu için.
Onu seviyorum;çünkü iyi olan ne varsa ve en çok da bana ait hissettiğim,gözlerine bakınca,yoluma ışık olunca ve en çok da elimi tutunca belki de Deyyan gibi...
Çok derinde bir yerde,artık gidemediğim bir akraba ziyaretinde,
Hissedebiliyorum...
Hayal dünyamın bir oyunudur belki de...
Yaratıcının tüm sıfatlarını göremiyorum pek tabiki yeryüzünde;ama eskittiğim,eskitildiğim onca insan içinde en güzel sıfatlara o sahipse...
Yaşadıkça,gördükçe ve zamanla bildikçe...
En çok da güvendikçe tıpkı Deyyan gibi...
Bir bir açılırken birbirinden güzel bir kaç pembe pencere...
Onu seviyorum.
Canımı yakıyor bazen;tıpkı Kahhar gibi.
Çok sık hata yapıyorum diye kızıyor,bazen sesi yükseliyor;ama pişman olunca ben,
Sulandırınca gözlerimi,devirince en çok da belki de...
Affediveriyor tıpkı Gafùr gibi.
Küfre düşer miyim acaba ben de O'ndan olanda, O'nu görsem tıpkı Yunus gibi
Hor görür mü beni de,herşeyi hatta imanı dahi kendi tekelinde gören bilirkişiler tıpkı Harabi gibi
Kimbilir belki de aşk olanca yaratılan içinde kendine rastlayıp yine Aşk'a varmaktı.

Anda baru saja membaca artikel yang berkategori dengan judul . Jika kamu suka, janganlike dan bagikan keteman-temanmu ya... By : En Kolay Yolu
Ditulis oleh: blogger 1 -

Belum ada komentar untuk " "

Yorum Gönder